เพราะชีวิตไม่เคยง่ายสำหรับเราเลย

ท่ามกลางสถานการณ์ที่หดหู่และชวนสิ้นหวัง ผมก็เลยนึกถึงเหตุการณ์นึงที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองจากการได้ใช้บริการแท็กซี่คันนึงซึ่งมีเรื่องราวที่น่าประทับใจมาฝากครับ

หลังจากที่ผมเรียกแท็กซี่และทันทีที่เปิดประตูขึ้นไปนั่ง โชว์เฟอร์ก็กล่าวทักทายและพูดว่า

“วันนี้ผมโชคดีมากๆ เลยครับ ส่งผู้โดยสารที่ไหนก็ได้ผู้โดยสารต่อเลย ยังไม่ถึงครึ่งวันดีรายได้ถึงหลักพันแล้ว”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงมีความหวัง จากนั้นก็เล่าให้ผมฟังถึงสถานการณ์ชีวิต

“เมื่อวานผมขับทั้งวันหักลบค่าเช่าค่าน้ำมันแล้วเหลือแค่ 300 บาท

บางวันขับแล้วก็ไม่ได้อะไรก็มี ผมอยากให้ทุกๆ วัน ดีเหมือนวันนี้เลยครับ”

ผมจึงให้กำลังใจกับเขาว่า

“ช่วงนี้ก็สู้ๆ นะครับพี่”

โชว์เฟอร์ตอบกลับมาอย่างหนักแน่นว่า

“ผมต้องสู้อยู่แล้วครับ

เงินที่ผมหามาได้ผมเก็บออมไว้บางส่วน นอกนั้นก็เอาไปใช้จ่าย ทั้งค่าเรียนของลูก ค่าห้องพัก ค่ากินอยู่”

ทันทีที่พูดถึงลูก เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โดยที่ตั้งรูปลูกชายตัวเองเป็น Wallpaper

“หล่อไหมครับลูกผม ปีนี้เขาอยู่ ม. 5 แล้ว เขาสนิทกับผมมากนะ โตขนาดนี้แล้ว เขายังให้ผมกอดและหอมอยู่เลย

น้องมีลูกหรือยังครับ”โชว์เฟอร์ถามผม

“ยังครับพี่” ผมตอบกลับไป

ถ้าน้องมีแล้วชีวิตน้องจะเปลี่ยนไปเลยนะครับ เปลี่ยนไปในทางที่ดี ตอนเขาคลอดออกมานี่ผมเปลี่ยนตัวเองเลย
กลับบ้านเร็วขึ้น จากคนที่มีหนวดเคลารุงรัง ผมโกนออกให้หมด กลัวมันจะไปทิ่มผิวลูกเอา เดี๋ยวมันแพ้ เดี๋ยวมันเจ็บ

ส่วนเงินที่หามาตั้งแต่ตอนเขาเด็กๆ ผมเก็บมาเสมอครับ อยากให้เขามีโอกาสได้เรียนมากๆ ที่สำคัญกว่านั้น ผมสอนเขาเรื่องเงินทองนะ ผมบอกเขาเสมอว่าเราไม่ได้ร่ำรวย เราต้องรู้จักการใช้เงินให้เป็น เงินหนึ่งบาทก็มีค่า
สะสมไว้จากหนึ่งบาทก็เป็นสองบาท สะสมไปเรื่อยๆ ใช้เวลานานหน่อย แต่เดี๋ยวมันก็เยอะขึ้น ผมสอนลูกแบบนั้น และให้ขยันทำมาหากินด้วย

ทุกวันนี้ชีวิตผม พอมีพอกินครับ แต่เห็นคนในครอบครัวมีกิน และมีความสุขทุกครั้งที่กลับไปเจอกัน
ผมโอเคแล้ว ยิ่งวันไหนรายได้ดีเหมือนวันนี้ ก็ยิ่งมีความสุขครับ

ก่อนจากกันผมขอบคุณและอวยพรให้พี่เขามีวันดีๆ เหมือนวันนี้ ไม่รู้ทำไมเรื่องราวของพี่เขายังวนอยู่ในความคิดของผม ทั้งน้ำเสียงที่ดีใจต่อการหารายได้มากกว่าวันอื่นๆ รวมถึงอนาคตของลูกชายที่กำลังเติบโตขึ้นทุกวันๆ

ไม่รู้สิ…ในวันที่เรากำลังใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย เรื่องราวของพี่โชว์เฟอร์กำลังบอกผมว่า
มันไม่ได้เกิดขึ้นเองหรอก มันเกิดจากความรักของคนที่รักเรา พยายามแล้วพยายามเล่าในการใส่ใจเลี้ยงดู หารายได้ มาสร้างชีวิตเราให้สมบูรณ์ด้วยการ มีที่ให้นอน มีข้าวให้กิน มีการศึกษาให้ได้เรียนรู้

ฟังแล้วชีวิตมันไม่ง่ายเลยนะครับ แต่เราก็อยู่กันได้ด้วยความรัก และความหวัง ที่จะมอบให้อีกชีวิตหนึ่งที่เราเฝ้ามอง ให้เติบโตอย่างที่ควรจะเป็น

เขียนแล้วก็อยากให้นึกถึง คนที่ดูแลอุ้มชูเรามาเป็นอย่างดี กลับไปขอบคุณพวกเขาบ้าง โดยที่ไม่ต้องรอวันสำคัญมากำหนด เพราะห้วงเวลาบางจังหวะในชีวิต มันไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้เลย

ช่วงโควิดแบบนี้ก็ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ ออฟฟิศ 0.4 ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ทุกคนผ่านพ้นช่วงเวลาอันเลวร้ายไปด้วยกันครับ

อย่าลืมติดตาม PODCAST ออฟฟิศ 0.4

SPOTIFY : https://spoti.fi/38KKW19

APPLE : https://apple.co/2TXdzUr

SOUNDCLOUND : http://bit.ly/OFFICE04TH-SC

YOUTUBE : http://bit.ly/OFFiCE04TH-YT

PODBEAN : https://office04th.podbean.com/