ทุกอย่างมันมีขีดจำกัดที่จะรับได้

“ต่อให้เราเป็นคนที่ร่าเริงและดูเป็นคนตลก แต่ทุกอย่างมันก็มีลิมิตของมัน”

ผมเจอโพสต์ข้อความนี้จากน้องคนรู้จักคนหนึ่งที่ได้โพสต์ระบายระบายความรู้สึกต่อชีวิตในช่วงนี้ ทั้งเรื่องการงานและชีวิตที่เหมือนจะเจอมรสุมทางความรู้สึกเข้ามาสร้างความขุ่นมัวทางจิตใจ เมื่อนึกคิดพิจารณาย้อนตามเข้าสู่ตัวเองก็เห็นด้วยตามเช่นนั้น

ชีวิตก็เหมือนภาชนะสักอย่างหนึ่งนั่นแหละครับ ข้างในมันก็มีรายละเอียดในการรองรับอารมณ์และความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไป บางอย่างรองรับได้กว้างและลึกกว่าจากความอดทนที่มี เพราะมันเกี่ยวข้องกับโอกาสในการเติบโต และการรักษาความสัมพันธ์ที่พิเศษไว้

บางช่องก็มีไว้อย่างตื้นๆ เพียงเพื่อมีไว้สำหรับการเข้าสังคมแบบผิวเผิน และไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไรมากนัก ชีวิตเรามีภาชนะเหล่านี้มากมายหลากหลายมิติ แต่บางวันก็เป็นวันที่พังพร้อมๆ กัน ที่ทุกอย่างล้นทะลักจนเกินจะต้านไหว

หากเรามีโอกาสเจอกันเพื่อนร่วมงานที่กำลังมีปัญหากันตรงหน้า ความรู้สึกที่ล้นออกมาอย่างเห็นได้ชัดเจนคงหนีไม่พ้นน้ำตา และคำมากมายที่จะระบายออกมากับเพื่อนร่วมงานที่เขาไว้ใจได้มากที่สุด แต่พอต่างคนต่างทำงานที่บ้าน นอกจากเสียงปลายสายที่เพื่อนหลายคนโทรมาระบายแล้ว ก็หนีไม่พ้นแคปชั่นบนโซเชียลที่ระบายเพื่อแสดงให้ทุกคนได้รับรู้ว่าความรู้สึกตอนนี้มันย่ำแย่แค่ไหน และการได้คอมเม้นท์ที่เป็นกำลังใจกลับมาก็น่าจะช่วยชุบชีวาไม่มากก็น้อย

ระยะหลังผมเจอภาวะของคนทำงานแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง ทั้งคนรู้จักโดยตรงและทางอ้อม ที่เกิดความรู้สึกเหนื่อยล้า เบื่อหน่าย และท้อแท้ แต่ก็ต้องพยายามเอาตัวให้รอดกับสภาพแวดล้อมที่กำลังเป็นอยู่มาแบบนี้พร้อมกับความไม่แน่ไม่นอนเอาเสียเลย จนหลายคนบอกกับตัวเองว่าต้นทุนชีวิตแบบพวกเขาก็อยากเก่งเหมือนคนอื่นๆ เขา แต่ตอนนี้ไม่ต้องการอะไรมากนอกจากเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์ในช่วงเกือบสองปีนี้และปีต่อไปให้ได้ก่อนก็พอ

การเอาชีวิตรอดอาจไม่ได้หมายถึงเรื่องของ งาน และเงิน เพียงอย่างเดียวแต่หมายถึงการรักษาสภาพจิตใจและความหมายของชีวิตที่เหลืออยู่ต่อไปให้ได้ด้วย

อย่าลืมติดตาม PODCAST ออฟฟิศ 0.4

SPOTIFY : https://spoti.fi/38KKW19

APPLE : https://apple.co/2TXdzUr

SOUNDCLOUND : http://bit.ly/OFFICE04TH-SC

YOUTUBE : http://bit.ly/OFFiCE04TH-YT

PODBEAN : https://office04th.podbean.com/