บทเรียนจากความผิดพลาดที่วางพนักงานผิดตำแหน่ง

ที่คอนโดของผมมีต้นไม่อยู่ต้นหนึ่ง

ตอนซื้อมาแรกๆ มันก็เติบโตดี แตกหน่อ แตกยอดเต็มกระถาง

แต่พอเคลื่อนย้ายมันไปอีกที่หนึ่งเพื่อความสวยงามของตำแหน่งที่จัดวาง

เวลาผ่านไปมันกลับเหี่ยวเฉา โรยรา ไม่สวยงามเหมือนตอนมาแรกๆ เลย

จนภรรยาของผมถึงขั้นจะหยิบต้นนี้ไปทิ้งอยู่หลายครั้ง

และหลายครั้งภรรยาก็ถามว่า มันไม่รอดแล้วเอามันไปทิ้งซะดีกว่า

จะได้ซื้อต้นใหม่มาแทน ให้บรรยากาศห้องมันสดชื่นกว่านี้

.

แต่ผมก็ห้ามเอาไว้ เหตุเพราะ เราอย่าเพิ่งเสียเงิน 55

กับอีกเหตุผลหนึ่งคือ ต้นไม้อาจไม่ได้ผิด แต่เราต่างหากที่ผิดก็ได้

ผมย้อนคิดว่าช่วงแรกที่ต้นไม้เติบโตได้ดี มันควรมีองค์ประกอบอะไรอยู่ในนั้น

นอกเหนือจากการหมั่นรดน้ำทุกวันเป็นประจำอยู่แล้ว

องค์ประกอบสำคัญที่คิดเปรียบเทียบกับชีวิตการทำงาน

นั่นก็คือ การจัดตำแหน่งให้ต้นไม้ได้อยู่ถูกที่ ถูกทาง

นั่นก็คือ ถูกแดด ถูกลม ให้ถูกตำแหน่งนั่นเอง

.

ประโยคที่ผมมักพูดกับภรรยาเป็นประจำกับต้นไม้ต้นนี้ก็คือ

“ให้โอกาสมันหน่อย”

ใช่ครับ ให้โอกาสมันได้แก้ตัวจากความผิดพลาดของเรา

ที่จัดวางมันไม่ถูกตำแหน่งที่เหมาะสม

.

เวลาผ่านไปประมาณ 2-3 สัปดาห์ จากต้นไม้ที่เหี่ยวเฉา

เหลือใบเหลืองเข้มเน่า ๆ ที่ดูอาการโคม่าอยู่ใบเดียว

ค่อยๆ มียอดอ่อนแตกขึ้นมา และก็เติบโตมาเป็นใบเขียวให้เราได้เห็น

.

“ให้โอกาสมันหน่อย” เป็นบทเรียนเล็กๆ ที่สำคัญ

โดยเฉพาะกับคนตัวเล็กๆ ที่ไม่มีอำนาจในทางปฏิบัติและตัดสินใจ

ที่บางครั้งก็ต้องการโอกาสเพียงแค่นี้จากคนมีอำนาจเพื่อพิสูจน์

ในยามที่วางถูกที่ ถูกตำแหน่ง ว่ามันก็มีดีเหมือนกัน

เหมือนในสำนวนภาษาอังกฤษที่เขียนไว้ว่า

“Put the right man on the right jobs”

.

“ให้โอกาสมันหน่อย” ก็ยังสำคัญต่อคนมีอำนาจเหมือนกัน

เมื่อรู้ว่าเรามีส่วนผิดที่ทำให้ต้นไม้มันใกล้ตาย

การให้โอกาสตัวเองเพื่อช่วยเหลือมันอีกสักครั้ง

ก็เป็นเรื่องที่ควรทำด้วยเหมือนกัน

.

“ให้โอกาสมันหน่อย”

ประโยคสั้นๆ แต่กลับต่อลมหายใจให้ต้นไม้

และอีกสรรพสิ่งในชีวิตได้มากมายกว่าที่เราคิดนะครับ