ในวันที่อายุครบ 38 ปี
ฉันพบความจริงหลายอย่างในตัวเอง
1
สุขภาพร่างกายแข็งแรงนั้นสำคัญ
แต่มันไม่มีทางดูแลให้มันอยู่ตลอดไป
อายุที่ผ่าน ต่อให้เราดูแลดีแค่ไหน
มันก็ไม่ได้แปลว่าจะดีเหมือนสมัยวัยรุ่นทุกอย่าง
ดูแลมันให้ดีเท่าที่เราจะประคับประคองไปได้
เพื่อให้สุดท้ายแล้วมันยังอยู่กับเราได้นานที่สุด
2
ทำใจเถอะว่า บางอย่างเราทำไม่ได้แล้ว
ในยุคหนึ่ง เรามีความฝันมากมายที่อยากทำ
แต่พอถึงวันนี้ เรารู้แค่ว่าต้องเลือกทำให้ดี
ทำให้ดีแค่บางอย่างที่เราจะอยู่กับมันตลอดไป
และอย่าลืมเปิดโอกาสให้คนรุ่นใหม่เข้ามาบ้าง
3
ความสุขไม่อยู่กับเรานานเหมือนก่อน
ความแน่นอนต่างหากที่มาเยี่ยมเยียนตลอด
หวังอะไรไว้ ตั้งใจอะไรไว้ ทำให้ได้เป็นเรื่องดี
แต่ถ้าหากทำไม่ได้อย่างที่หวัง ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
พยายามมีความสุขให้ได้แม้แต่เรื่องเล็กน้อย
และบอกตัวว่าไม่จำเป็นต้องคอยความสุขใหญ่ ๆ
4
ฟังให้เยอะ พูดให้น้อย ไม่ต้องพูดทุกอย่างที่คิด
ชีวิตไม่ใช่เวลาค้นหาเพื่อแสดงตัวตนอีกต่อไป
การลงมือทำในสิ่งที่เราเชื่อต่างหาก คือสิ่งสำคัญ
และไม่จำเป็นต้องบอกมันเพื่อให้ใครยอมรับเรา
5
อย่าเอาความทุกข์ไปฝากไว้ที่ใครยกเว้นจิตแพทย์
คนทุกคนมีชีวิตที่เหนื่อยและลำบากมากพอแล้ว
อยู่กับตัวเองให้เป็น อย่าเห็นคนอื่นเป็นที่ระบาย
เพราะสุดท้ายเราจะกลายเป็นแค่คนขี้บ่นในสายตาเขา
6
เรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ ให้ไว และกล้าบอกว่าผิดพลาดให้ได้
อย่าค้ำคอตัวเองด้วยความฉลาด อีโก้ หรือ ตัวตน
คนที่ปล่อยวางเรื่องพวกนี้ได้ก่อน
คือ คนที่มีความสุขกว่า เพราะว่าไม่ต้องแบกมันไว้
7
มิตรที่ดี มีไม่เยอะ แต่ไม่จำเป็นต้องเพิ่มมิตรที่เลว
ถ้ารู้สึกว่าใครไม่ใช่คนที่คบ ก็แค่เดินออกมา
และถ้าหากเขารู้สึกว่าเราไม่ใช่ ก็ปล่อยเขาเดินจากไป
8
เงินทอง สำคัญเสมอ
อย่าทำให้คนอื่นลำบากเพราะเรา
และอย่าทำให้เราลำบากเพราะช่วยคนอื่น
มองหาสมดุลชีวิตให้ดี ยอมรับสิ่งที่ตัวเองเป็น
อย่าเห็นว่าตัวเองต้องรับผิดชอบไปเสียทุกอย่าง
9
อย่าทวงถามบุญคุณจากคนอื่น
ทันทีที่เราให้เขาไป มันก็จบแล้ว
อยากให้อะไรใครให้มอบให้เขา
อย่าให้เพราะเราต้องการให้เขาทดแทน
เพราะเรานั่นแหละจะเป็นคนที่หวงแหนคน
10
ชีวิตที่มีเป้าหมายได้ เป็นเรื่องดี
ชีวิตที่ไม่มีเป้าหมาย ไม่ใช่เรื่องผิด
เจอโควิดเข้าไป เป้าหมายก็ไม่สำคัญ
สิ่งที่จำเป็นคือการเอาตัวรอดในยามวิกฤต
สุดท้ายแล้ว ชีวิตที่ดี อาจไม่ใช่ชีวิตที่เราฝัน
แต่มันเป็นชีวิตที่เรายอมรับมันได้
และกล้าที่จะใช้แบบไม่อายใคร
แค่นั้นเอง
พรี่หนอม หรือ แท็กซ์-บัก-หนอม เจ้าของ บล็อกภาษีข้างถนน ผู้สนใจทำให้การทำงานเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แต่มักแอบคิดเสมอว่าชีวิตเราควรมีอะไรมากกว่าการทำงาน จึงเป็นที่มาของบทความในออฟฟิศ 0.4 กับคอลัมน์ชื่อ “สิ่งที่คนทำงานไม่เคยบอก”