ยังค้นหาตัวเองไม่เจอทำอย่างไรดี

ขณะที่ผมกำลังดูภาพยนตร์จาก Netflix อยู่ก็มีเมจเสจ Inbox เพจ ออฟฟิศ 0.4 เด้งขึ้นมา และสายตาผมก็พบว่าเป็นน้องที่เป็นแฟนพันธ์แท้ที่ติดตามเพจเราและฟัง Podcast อยู่เป็นประจำจนขึ้นเป็น TOP FAN นั่นเอง

ผมรีบกดเปิดเมจเสจอ่านแล้วก็ตกตะลึงเมื่อเห็นข้อความดังต่อไปนี้

สวัสดีค่ะพี่โอม พี่หนอม ต้องขอบคุณก่อนเลยที่ให้หนูเป็น top fan ในเพจ (น้องส่งไอคอมพนมมือมาสองที)

วันนี้ก็เลยจะมาเล่าปนบ่นให้ฟังค่ะ คือ ตอนนี้หนูกำลังอยู่ในช่วงหาที่ฝึกงาน เวลายื่นสมัครไปก็จะเจอคำถาม “ความสามารถพิเศษ” ซึ่งอันนี้หนูรู้สึกอึกอักมากเวลาต้องตอบคือหนูไม่มีความสามารถพิเศษอะค่ะ ไม่รู้สึกว่าสิ่งที่หนูทำได้มันพิเศษกว่าคนอื่นตรงไหน แล้วต้องคิดนานมากว่าความพิเศษของหนูคืออะไร

หนูก็กังวลอยู่นะเอาจริง ๆ มันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรโดดเด่น นี่หนูก็คิดไกลถึงตอนหางานจริง ๆ ว่าหนูจะมีงานทำไหม5555 ด้วยความที่รู้สึกว่าเราไม่ได้โดดเด่นทั้งเรื่องเรียนและกิจกรรม ไม่สะดุดตาพอที่จะทำให้เขาเลือกเรา

หนูคิดว่าหนูไม่ได้เจอเรื่องแบบนี้คนเดียวนะคะ เพราะก็มีคุยกะเพื่อนซึ่งเพื่อนก็เป็นแบบหนูเยอะพอสมควร หนูไม่รู้ว่าวัยทำงานจะมองเรื่องนี้เป็นปัญหาไหมแต่สำหรับหนูในวัยที่กำลังจะเรียนจบก็คิดหนักอยู่ค่ะ

ผมอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์ทุกคำ เพราะดูจากเวลาที่น้องคนนี้ส่งมาแล้ว คาดว่าต้องมีเรื่องอึดอัดเป็นอย่างแน่นอน และเมื่ออ่านจบก็เหมือนฉากในห้องคอนโดที่ผมกำลังนอนตะแคงดูภาพยนตร์อยู่ก็เปลี่ยนเป็นฉากวันสอบวันสุดท้ายในมหาวิทยาลัย จากนั้นชีวิตก็ดำเนินไปจวบจนถึงวันนี้ ซึ่งทำให้ผมเขียนตอบน้องไปว่า

“เอาเข้าจริง…สมัยเรียนจบพี่ก็หาตัวเองไม่เจอเลย แต่วันเวลาบังคับให้พี่ต้องลองและลองๆๆๆๆ ไปครับ ช่วง 2–3 ปีแรก ยิ่งไม่รู้ต้องเปิดโอกาสตัวเองให้เยอะๆ อย่างน้อยแม้ไม่แน่ใจแต่ก็น่าจะได้คำว่าใกล้เคียงมากขึ้น

ทุกวันนี้พอโลกมันเปลี่ยนไปจนส่งผลต่อรูปแบบการทำงานและการค้นหาตัวเองก็กลับมาอีกครั้ง พี่ทำงานมาเกือบจะสิบแล้ว บางทียังต้องใช้คอนเซปต์ ลองอีกครั้ง เหมือนน้องๆ ที่เพิ่งจบใหม่เลย 55 คือโลกมันเปลี่ยนไปเยอะ การปรับตัวคือสิ่งสำคัญมากๆ และตลอดเกือบสิบปีในชีวิตการทำงานมันสอนพี่ว่า

ความสามารถที่เรามีอาจไม่จำเป็นต้องมีอยู่ในงานประจำ แต่งานประจำคือสิ่งหล่อเลี้ยงให้เราทำสิ่งที่ชอบและรักได้ต่อไป

ปัญหาที่น้องเจอจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่ครับ เป็นเรื่องที่เด็กส่วนใหญ่เจอ รวมถึงพี่ด้วย ค่อยๆ ให้โอกาสตัวเองไปก่อน อย่ารีบร้อนบีบหาคำตอบ

ถ้าคิดไม่ออกให้ลองย้อนมองหาและสังเกตว่าเราสนใจอะไรเล็กๆ น้อยๆ หรือเราชอบฟังอะไร หรือเราชอบใคร แล้วเขาทำอะไร ลองแกะแบบนี้ไปก็ได้ครับ อย่างน้อยก็ได้ทบทวนตัวเองไปด้วย

เขียนมาซะยาวไม่รู้จะได้เรื่องไหม 55″

พอข้อความแสดงขึ้น SEEN จากนั้นน้องก็ตอบกลับมา

“ความสามารถที่เรามีอาจไม่จำเป็นต้องมีอยู่ในงานประจำ

แต่งานประจำคือสิ่งหล่อเลี้ยงให้เราทำสิ่งที่ชอบและรักได้ต่อไป ”

หนูชอบประโยคนี้จัง

อย่างน้อยหนูก็ตอบได้ว่าหนึ่งในสิ่งที่ชอบฟังคือ podcasts รายการของพี่ ไม่ได้อวยนะคะแต่เรื่องจริง555 ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ

ผมเขียนตอบกลับน้องไปว่า

ชีวิตไม่ง่าย…การอยู่กับมันให้ได้นี่ทำให้เราเป็นยอดมนุษย์

พี่เชื่อว่าแต่ละขั้นของช่วงวัยเราต่างเจอปัญหาทั้งนั้น และมันจะค่อยๆ ใหญ่ขึ้นๆ ตามเวลาและประสบการณ์ ถามว่าทุกวันนี้ พี่กับพี่หนอม มีไหมก็มี 555

ค่อยๆ แก้ไขกันไปครับ

เพราะเราคือ ออฟฟิศ0.4

ฝันโคตรไกล แต่ไปยังไม่ถึง!!

สำหรับใครที่มีปัญหาใดๆ เกี่ยวกับเรื่องเรียนหรือการทำงาน สามารถพิมพ์มาคุยแลกเปลี่ยนกับเราได้นะครับ แม้ว่าเราอาจจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ดีที่สุด แต่ที่สุดแล้วเราก็ไม่ควรแบกปัญหาไว้คนเดียวตลอดเวลา มาแชร์เพิ่มประสบการณ์แก่พวกเราน่าจะมีทางออกมากกว่าหนึ่งทางนะจ๊ะ

อย่าลืมติดตาม PODCAST ออฟฟิศ 0.4

SPOTIFY : https://spoti.fi/38KKW19

APPLE : https://apple.co/2TXdzUr

SOUNDCLOUND : http://bit.ly/OFFICE04TH-SC

YOUTUBE : http://bit.ly/OFFiCE04TH-YT

PODBEAN : https://office04th.podbean.com/