ขณะที่ผมกำลังดูภาพยนตร์จาก Netflix อยู่ก็มีเมจเสจ Inbox เพจ ออฟฟิศ 0.4 เด้งขึ้นมา และสายตาผมก็พบว่าเป็นน้องที่เป็นแฟนพันธ์แท้ที่ติดตามเพจเราและฟัง Podcast อยู่เป็นประจำจนขึ้นเป็น TOP FAN นั่นเอง
ผมรีบกดเปิดเมจเสจอ่านแล้วก็ตกตะลึงเมื่อเห็นข้อความดังต่อไปนี้
สวัสดีค่ะพี่โอม พี่หนอม ต้องขอบคุณก่อนเลยที่ให้หนูเป็น top fan ในเพจ (น้องส่งไอคอมพนมมือมาสองที)
วันนี้ก็เลยจะมาเล่าปนบ่นให้ฟังค่ะ คือ ตอนนี้หนูกำลังอยู่ในช่วงหาที่ฝึกงาน เวลายื่นสมัครไปก็จะเจอคำถาม “ความสามารถพิเศษ” ซึ่งอันนี้หนูรู้สึกอึกอักมากเวลาต้องตอบคือหนูไม่มีความสามารถพิเศษอะค่ะ ไม่รู้สึกว่าสิ่งที่หนูทำได้มันพิเศษกว่าคนอื่นตรงไหน แล้วต้องคิดนานมากว่าความพิเศษของหนูคืออะไร
หนูก็กังวลอยู่นะเอาจริง ๆ มันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรโดดเด่น นี่หนูก็คิดไกลถึงตอนหางานจริง ๆ ว่าหนูจะมีงานทำไหม5555 ด้วยความที่รู้สึกว่าเราไม่ได้โดดเด่นทั้งเรื่องเรียนและกิจกรรม ไม่สะดุดตาพอที่จะทำให้เขาเลือกเรา
หนูคิดว่าหนูไม่ได้เจอเรื่องแบบนี้คนเดียวนะคะ เพราะก็มีคุยกะเพื่อนซึ่งเพื่อนก็เป็นแบบหนูเยอะพอสมควร หนูไม่รู้ว่าวัยทำงานจะมองเรื่องนี้เป็นปัญหาไหมแต่สำหรับหนูในวัยที่กำลังจะเรียนจบก็คิดหนักอยู่ค่ะ
ผมอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์ทุกคำ เพราะดูจากเวลาที่น้องคนนี้ส่งมาแล้ว คาดว่าต้องมีเรื่องอึดอัดเป็นอย่างแน่นอน และเมื่ออ่านจบก็เหมือนฉากในห้องคอนโดที่ผมกำลังนอนตะแคงดูภาพยนตร์อยู่ก็เปลี่ยนเป็นฉากวันสอบวันสุดท้ายในมหาวิทยาลัย จากนั้นชีวิตก็ดำเนินไปจวบจนถึงวันนี้ ซึ่งทำให้ผมเขียนตอบน้องไปว่า
“เอาเข้าจริง…สมัยเรียนจบพี่ก็หาตัวเองไม่เจอเลย แต่วันเวลาบังคับให้พี่ต้องลองและลองๆๆๆๆ ไปครับ ช่วง 2–3 ปีแรก ยิ่งไม่รู้ต้องเปิดโอกาสตัวเองให้เยอะๆ อย่างน้อยแม้ไม่แน่ใจแต่ก็น่าจะได้คำว่าใกล้เคียงมากขึ้น
ทุกวันนี้พอโลกมันเปลี่ยนไปจนส่งผลต่อรูปแบบการทำงานและการค้นหาตัวเองก็กลับมาอีกครั้ง พี่ทำงานมาเกือบจะสิบแล้ว บางทียังต้องใช้คอนเซปต์ ลองอีกครั้ง เหมือนน้องๆ ที่เพิ่งจบใหม่เลย 55 คือโลกมันเปลี่ยนไปเยอะ การปรับตัวคือสิ่งสำคัญมากๆ และตลอดเกือบสิบปีในชีวิตการทำงานมันสอนพี่ว่า
ความสามารถที่เรามีอาจไม่จำเป็นต้องมีอยู่ในงานประจำ แต่งานประจำคือสิ่งหล่อเลี้ยงให้เราทำสิ่งที่ชอบและรักได้ต่อไป
ปัญหาที่น้องเจอจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่ครับ เป็นเรื่องที่เด็กส่วนใหญ่เจอ รวมถึงพี่ด้วย ค่อยๆ ให้โอกาสตัวเองไปก่อน อย่ารีบร้อนบีบหาคำตอบ
ถ้าคิดไม่ออกให้ลองย้อนมองหาและสังเกตว่าเราสนใจอะไรเล็กๆ น้อยๆ หรือเราชอบฟังอะไร หรือเราชอบใคร แล้วเขาทำอะไร ลองแกะแบบนี้ไปก็ได้ครับ อย่างน้อยก็ได้ทบทวนตัวเองไปด้วย
เขียนมาซะยาวไม่รู้จะได้เรื่องไหม 55″
พอข้อความแสดงขึ้น SEEN จากนั้นน้องก็ตอบกลับมา
“ความสามารถที่เรามีอาจไม่จำเป็นต้องมีอยู่ในงานประจำ
แต่งานประจำคือสิ่งหล่อเลี้ยงให้เราทำสิ่งที่ชอบและรักได้ต่อไป ”
หนูชอบประโยคนี้จัง
อย่างน้อยหนูก็ตอบได้ว่าหนึ่งในสิ่งที่ชอบฟังคือ podcasts รายการของพี่ ไม่ได้อวยนะคะแต่เรื่องจริง555 ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ
ผมเขียนตอบกลับน้องไปว่า
ชีวิตไม่ง่าย…การอยู่กับมันให้ได้นี่ทำให้เราเป็นยอดมนุษย์
พี่เชื่อว่าแต่ละขั้นของช่วงวัยเราต่างเจอปัญหาทั้งนั้น และมันจะค่อยๆ ใหญ่ขึ้นๆ ตามเวลาและประสบการณ์ ถามว่าทุกวันนี้ พี่กับพี่หนอม มีไหมก็มี 555
ค่อยๆ แก้ไขกันไปครับ
เพราะเราคือ ออฟฟิศ0.4
ฝันโคตรไกล แต่ไปยังไม่ถึง!!
สำหรับใครที่มีปัญหาใดๆ เกี่ยวกับเรื่องเรียนหรือการทำงาน สามารถพิมพ์มาคุยแลกเปลี่ยนกับเราได้นะครับ แม้ว่าเราอาจจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ดีที่สุด แต่ที่สุดแล้วเราก็ไม่ควรแบกปัญหาไว้คนเดียวตลอดเวลา มาแชร์เพิ่มประสบการณ์แก่พวกเราน่าจะมีทางออกมากกว่าหนึ่งทางนะจ๊ะ
อย่าลืมติดตาม PODCAST ออฟฟิศ 0.4
SPOTIFY : https://spoti.fi/38KKW19
APPLE : https://apple.co/2TXdzUr
SOUNDCLOUND : http://bit.ly/OFFICE04TH-SC
YOUTUBE : http://bit.ly/OFFiCE04TH-YT
PODBEAN : https://office04th.podbean.com/

Podcaster : ออฟฟิศ 0.4
Writer : สิ่งที่เจ้านายไม่เคยบอก / เปิดเทอมใหญ่วัยทำงาน / เป็นคนที่ใช่ในงานที่ชอบ / นี่เงินเดือนหรือเงินทอน